Irena Leśniak-Dominik

Polska malarka,żona prof.Tadeusza Dominika.
Studia w 1946 w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Sopocie,potem na warszawskiej ASP w pracowni Jana Cybisa 1948-1953.Młoda malarka była bardzo lubiana i wysoko ceniona przez profesora. Wyróżniała się indywidualnym spojrzeniem na sztukę.

Dyplom wtedy uzyskiwało się na podstawie jednego namalowanego obrazu (dopiero w latach późniejszych zaczęto wymagać od studentów większej ilości prac końcowych).

W 1957 roku-stypendium twórcze w Chinach i Wietnamie.

Irena Dominik była świetnym pedagogiem .

W latach 1963-66 uczyła rysunku i malarstwa w Państwowym Liceum Technik Teatralnych.Przygotowywało ono przyszłych kostiumologów,dekoratorów a najzdolniejsi z jej uczniów zdawali na ASP i inne uczelnie artystyczne. 
Od 1970 r nauczała w Technikum Terenów Zielonych,potem pracowała w Ośrodku Planowania Szkolnictwa Artystycznego.
W latach 1953-1970 brała udział w wielu wystawach w kraju i za granica:
1958 roku uzyskała wyróżnienie w Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w Radomiu.

Za życia nie miała wystawy indywidualnej.

Przeżycia duchowe które przenosiła na płótna i papier były tylko dla Niej,dla Jej własnego zadowolenia i szczęścia.

Pierwsza indywidualna wystawa pośmiertna odbyła się w galerii Desa Nowogrodzka w Warszawie w 1988 r u Andrzeja Stroki,zorganizował ją mąż prof.Tadeusz Dominik.

Druga pośmiertna indywidualna wystawa odbyła się w Częstochowie w lipcu 1992 roku w Galerii Sztuki współczesnej Andrzeja Patrzyka.

Prace malarki znajdują się w prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą oraz również w posiadaniu Muzeum Narodowego w Warszawie.